Het vitale dokter project. Toen dit voor het eerst werd aangekondigd, was ik een beetje sceptisch. Wat moest ik me hierbij voorstellen? Intervisie 2.0, maar dan met een nieuwe hippe naam? Ik kan alvast verklappen dat ik daar volledig op ben teruggekomen; het is veel meer dan dat. Het is een project gericht op de persoon ónder de witte jas. Geen diepgaande gesprekken over het wel en wee op de afdeling of lastige (families van) patiënten, maar nu juist wat de persoon achter de dokter bezig houdt. De witte jas wordt letterlijk uitgetrokken, de piepers gaat zo veel mogelijk op stil; de aandacht is volledig bij elkaar. Het is mooi om te zien dat de sfeer als dusdanig veilig wordt ervaren dat er heel persoonlijke verhalen worden gedeeld (menig traan heeft er gevloeid); daarentegen is het ook helemaal oke als je die behoefte (even) niet voelt. Wat het nog specialer maakt, is dat niet alleen de arts-assistenten, maar ook de supervisoren met dit project mee doen en hun persoonlijk verhaal vertellen. En het werkt! Na de eerste bijeenkomst stroomde de groepsapp vol met hartjes en bemoedigende woorden, en dat zet zich door. Ook op de werkvloer is er veel meer aandacht voor elkaar, bijvoorbeeld in de vorm van korte koffie momentjes. De samenwerking als team gaat ook beter; er is meer inzicht in ieders sterke en minder sterke punten en we proberen elkaar daarin zo veel mogelijk te ondersteunen. Ik realiseer me dat deze werksfeer uniek is, en dat ik er alleen maar op kan hopen dat een volgende werkomgeving hier een klein beetje bij in de buurt komt. Wie weet dat ook daar het vitale dokter project gestart kan worden?!